Zgodzę się z przedmówcą. Film początkowo jest niesamowicie intrygujący; jeszcze nie do końca wiadomo, do czego to wszystko zmierza, ale zdecydowanie mamy ochotę na więcej. Im bliżej końca, tym mniej zaskoczenia, mniej humoru, mniej sensu (?). Mimo to, muszę powiedzieć, że nawet pod koniec, kiedy walory dramaturgiczne, humorystyczne i merytoryczne wydają się blaknąć, film oglądałam z przyjemnością. Bo to coś ciekawego, zwyczajnego w życiu, niezwyczajnego w kinie. Szczególnie zwróciły też moją uwagę ascetczne wnętrza, w zimnych barwach. Brrr. Miłośnikom kina niebanalnego, rozmaitej maści - "Do ciebie, człowieku" polecam.